Grabarze to – w powszechnym rozumieniu – grupa osób zajmująca się pochówkiem ciał zmarłych na terenie cmentarza. Pracodawcami grabarzy, oprócz zakładów pogrzebowych, mogą być także zarządcy cmentarzy komunalnych. Mimo, że na ogół od tej grupy pracowników, nie wymaga się zazwyczaj żadnego specjalistycznego wykształcenia czy konkretnych umiejętności, w zależności od ilości i rodzaju pełnionych przez nich obowiązków zakres predyspozycji kandydata na stanowisko grabarza może ulegać zmianie.

Zdjęcie: zadora-wadowcie.pl

Osoba zainteresowana rozpoczęciem pracy w branży pogrzebowej musi być gotowa podjąć się trudnej fizycznej pracy, jak również posiadać odpowiednie cechy psychiczne. W pracy grabarza istotna jest bowiem ponadprzeciętna odporność na stres i umiejętność radzenia sobie w sytuacjach emocjonalnie trudnych związanych ze śmiercią człowieka.

Do podstawowych obowiązków grabarza należy przygotowanie grobu do pochówku zmarłego, jego zazwyczaj ręcznego wykopania oraz zakopania po zakończonej uroczystości pogrzebowej. Zakres wykonywanych przez niego prac – w zależności od wymagań pracodawcy – może zostać także rozszerzony o inne zadania: eksportację z domu lub innego terenu, transport docelowy zwłok, przygotowanie ciała do pochówku, obsługę ceremonii pogrzebowej i organizację konduktu żałobnego. Jako że o zakresie i rodzaju obowiązków należących do grabarza decyduje firma go zatrudniająca, w przypadku zarządcy cmentarzy komunalnych, zdarza się iż grabarze mają także obowiązek sprzątania i pielęgnowania terenu nekropolii. Zawód grabarza to trudna praca fizyczna wykonywany w zmiennych warunkach atmosferycznych, bez urządzeń wspomagających wykopanie grobów czy umożliwiających przeniesienie i odsunięcie ciężkich, ważących nawet kilkaset kilogramów, płyt pomnikowych i grobowców. Bycie grabarzem to, jak nie ulega wątpliwości, nie lada wyzwanie. Codzienny trud obowiązków na nim spoczywających wymaga od kandydata siły nie tylko mięśni, ale także opanowania i siły psychicznej, emocjonalnej. Mimo braku konieczności posiadania jakichkolwiek kwalifikacji do wykonywania tego zawodu, nie wszyscy chętni decydują się na jej stałe podjęcie. Zdarza się, że niektórzy z zatrudnionych do pomocy w pochówku zmarłych osób, podejmują ją dorywczo, w celach dodatkowego zarobku lub po okresie próbnym, początkowym szybko z niej rezygnują. Przeszkodą w podjęciu pracy grabarza są więc nie tylko umiejętności fizyczne czy sprawność mięśni, ale przede wszystkim wysoka wrażliwość, nadmierna uczuciowość, brak opanowania w okazywaniu uczuć i słaba odporność psychiczna jednostki.

Śmierć w ogólnym światopoglądzie pozostaje bowiem tematem tabu, a zawód grabarza – mimo że potrzebny i niezastąpiony – nie cieszy się uznaniem społecznym. Jest to bardzo negatywny, niesprawiedliwy i krzywdzący te osoby osąd. Reprezentujący tę grupę zawodową pracownicy, choć zasługują na ogromny, szczególny szacunek, obawiają się częstokroć wykluczenia i ostracyzmu społecznego oraz krytyki zarówno ze strony najbliższych im osób, jak i nieznajomych. Niskiego statusu społecznego tego zawodu ani wysiłku fizycznego czy emocjonalnego włożonego w trud tej pracy nie rekompensują także zarobki, które na ogół nie przekraczają pensji w wysokości aktualnie ustalonego minimalnego wynagrodzenia krajowego. Na nieco większe pensje – w górnej granicy do dwóch lub trzech tysięcy złotych – liczyć mogą pracownicy największych przedsiębiorstw świadczących swe usługi na komercyjnym rynku usług pogrzebowych.

W ramach posumowania rozważań na temat niezwykle trudnej i obciążającej psychicznie profesji grabarza, warto zastanowić się nad odpowiedzią na kluczowe pytanie: jakie są rzeczywiste motywacje osób podejmujących ten rodzaj zatrudnienia oraz jaką cenę ponoszą one, żyjąc znacznie bliżej śmierci inni, wykonując codzienne obowiązki…

Całodobowa infolinia pogrzebowa

tel. 33 873 86 56 lub kom 509 397 895

(Pod numerem uzyskacie kontakt do każdego grabarza)