W Muzeum Powiatowym trwają ostatnie przygotowania przed uruchomieniem nowych wystaw czasowych.

19 sierpnia (piątek), godz. 18.00 – wernisaż wystawy malarstwa Joanny Monasterskiej „Wczoraj i zawsze”, wstęp wolny

Joanna Monasterska – osoba barwna, o duszy, w której nieustannie wrze od artystycznych wizji i projektów, kobieta o wyostrzonych zmysłach, odkrywająca wciąż nowe oblicza piękna wokół siebie, a przy tym delikatna, życzliwa i otwarta na drugiego człowieka.

Jej prace są tak różnorodne i frapujące, że nie pozwalają na łatwe przejście obok, na rzucenie okiem i obojętność, na jednozdaniową ocenę. Otoczywszy się wybranymi przez nią (z niemałym trudem) kilkudziesięcioma dziełami odzwierciedlającymi jej wrażliwość – znajdziemy się w nieco zagadkowym świecie pełnym splątanych, wirujących w tańcu postaci, motywów, kolorów, emocji … Nie znudzi nas jednorodność stylistyczna lub wizualne ujednolicenie – zafascynuje natomiast obfitość form i wielorakość treści.

Autorka za każdym razem, jak gdyby od niechcenia, zachęca widza do uruchomienia wyobraźni. Uderzeń pędzla jest tak wiele, są tak żywiołowe i – pozornie – chaotyczne, że mimowolnie zatrzymujemy się, by rozwikłać łamigłówkę splątanych linii. Zwłaszcza, że za każdą z prac kryje się inna historia – niekiedy przyjaźnie bajkowa, a czasem tajemniczo niepokojąca. Znajdziemy tu wyrazy fascynacji współczesnym baletem Maurice`a Béjarta, afrykańską czy japońską egzotyką, a także interpretację codzienności i zdarzeń, których jesteśmy niezaplanowanymi świadkami, pytania i odpowiedzi dotyczące wewnętrznego piękna człowieka i jego cielesności.

Pomimo braku precyzyjnego modelunku światłocieniowego – obrazy nie sprawiają wrażenia płaskich kompozycji barwnych plam. Posiadają swoistą głębię – niekoniecznie tę perspektywiczną, zawsze jednak wyraźnie wyczuwalną przez odbiorcę.

Artystka dysponuje znakomitym wyczuciem koloru, co wykorzystuje z rozmachem – tworząc wysmakowane i nieoczywiste zestawienia. Z niezwykle bogatej palety z upodobaniem wybiera i odważnie stosuje czyste, żywe odcienie prosto z tuby, którym wtórują wyrafinowane mieszaniny barw.

Zachęcam do odbycia fascynującej podróży wśród obrazów, grafik i kolaży, dzięki którym Artystka dzieli się swoją drogą twórczą, życiowymi fascynacjami, przemyśleniami i emocjami.

Adriana Zalewska-Wąsowicz – kuratorka wystawy

26 sierpnia (piątek), godz. 18.00 – wernisaż wystawy „Dialogi (nie)oczywiste” – rekonstrukcje strojów historycznych, wstęp wolny

„Dialogi (nie)oczywiste” to wystawa stworzona na bazie rekonstrukcji historycznych ubiorów kobiecych, wykonanych przez uznaną i utytułowaną rekonstruktorkę, Elżbietę Dunin-Wąsowicz. Wytypowane suknie zaprezentowano w towarzystwie starannie dobranych przedmiotów zabytkowych ze zbiorów Muzeum Powiatowego w Nysie – dopasowanych historycznie, ale przede wszystkim wizualnie. Temu dialogowi wtórują wytwory sztuki współczesnej, zaprojektowane specjalnie na tę okazję dzięki zaproszonym do projektu artystom. Zapraszając do udziału w projekcie, postawiono przed artystami szczególne wyzwanie – konfrontacji z urodą i magią przeszłości, która nadal budzi podziw i nostalgię.

Wystawa jest swoistym eksperymentem, badającym zmienność i trwałość pojęcia „piękno”. Stając w obliczu zbliżonych lub wręcz analogicznych form plastycznych, podobnej kolorystyki, podobnych bodźców wizualnych, zastanowimy się – co nas zachwyca mocniej, co czytelniej przemawia, co wyraźniej inspiruje – dzieło sztuki współczesnej, czy przedmioty, w których drzemie energia sprzed kilkuset lat?

Wystawa została zaprojektowana w taki sposób, by poruszyć w widzu więcej, niż jeden zmysł. Pobudzić wzrok i słuch. Uruchomić rozmaite obszary percepcji – chcemy koić zmysł estetyki, rozpieszczać muzyką, inspirować poezją, dać pożywkę intelektowi. Pragniemy umieścić widza w przestrzeni, w której oderwie się on od teraźniejszości, pozostając w niej jednocześnie; w której będzie miał możliwość „podsłuchania” dialogu pomiędzy różnymi dziedzinami sztuki i codzienności, rozmaitymi rodzajami wrażliwości estetycznej i artystycznej.

Adriana Zalewska-Wąsowicz – kuratorka wystawy

Suknie przedstawione na wystawie są rekonstrukcjami sukien historycznych z XVII, XVIII i XIX wieku. Są tu stroje autorskie inspirowane zabytkami i portretami z minionych epok oraz suknie zrekonstruowane na podstawie konkretnego portretu czy fotografii. Zobaczyć można również suknię odszytą jako wierną kopię zachowanego zabytku przechowywanego w Muzeum Narodowym w Warszawie.

Wszystkie ubiory uszyte są na podstawie krojów historycznych z uwzględnieniem odpowiednich doborów materiałów, kolorów i dodatków. Są tu zarówno suknie w całości szyte ręcznie jak i z użyciem maszyny do szycia, która stała się modna w połowie XIX wieku. Wszystkie stroje wykończone są ręcznie z wielką dbałością o szczegóły.

Prace te powstały na przestrzeni lat na potrzeby programów edukacyjnych, w tym warsztatów, wykładów i wystaw, które autorka prowadziła w Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie („Jak przebierała się historia”, „Wilanów dla Młodych Talentów”). Prezentowane były również m.in. w Zamku Królewskim w Warszawie oraz podczas inscenizacji wydarzeniach historycznych.

Elżbieta Dunin-Wąsowicz – autorka rekonstrukcji

Na wystawie zobaczymy prace zaproszonych do projektu artystów, wśród których znaleźli się:

Marcin Bednarczyk

Tomasz Chmielewski

Monika Kamińska

Piotr Malarz

Joanna Monasterska

Beata Mycek

Zbigniew Walewski

Swoją poezją, dopasowaną do kilku aranżacji podzieliła się:

Małgorzata Bobak-Końcowa

Kompozycje dźwiękowe inspirowane zestawieniami strojów i zabytków przygotowali:

Sebastian Juszczyk i Michał Husak

Korekty tekstów audiodeskrypcyjnych towarzyszących wystawie dokonali: Robert Więckowski i Maria Ruszecka

Głosów w nagraniach udzieliły: Małgorzata Bobak-Końcowa, Magdalena Dudek, Paulina Mikołajczyk, Małgorzata Palińska, Małgorzata Radziewicz, Adriana Zalewska-Wąsowicz