Ile lat ma pałac biskupi?
Dzieje barokowego pałacu przy w ulicy Biskupa Jarosława nierozerwanie są związane z biskupstwem wrocławskim, i kościelnymi dostojnikami którzy rezydowali w Nysie. O historii samego pałacu wiemy naprawdę niewiele, ale wszystko wskazuje na to, że czas budowy trzeba będzie przesunąć.
Ile lat ma pałac?
Barokowy gmach zachwyca swoim pięknem, a po zakończonym generalnym remoncie zabytek aż lśni Ciężko przejść obojętnie obok tej rezydencji, która obecnie w dużej mierze sąsiaduje z powojenną zabudową. Pierwsza część pałacu według powszechnie dostępnej wiedzy została wzniesiona w latach 1660-1680, a w w 1729 roku zakończono realizację ostatniego skrzydła od strony ulicy Biskupa Jarosława.
Po zakończonej renowacji zegarów słonecznych z pałacowego dziedzińca światło dzienne ujrzały nieznane dotąd fakty.
Ta data jaką się podaje jako data 1729 roku, jako czas zakończenia budowy trzeba będzie przesunąć na pierwsze dziesięciolecie XVIII wieku. Jeden z odrestaurowanych chronostychów na zegarze wskazuje bowiem rok 1709.
Edward Hałajko dyrektor Muzeum Powiatowego w Nysie.
Większość dokumentów związanych z budową zaginęła podczas licznych wojen i pożarów. Sam obiekt przechodził także już od zakończenia budowy z rąk do rąk. Krótko po oddaniu pałacu, siedzibę biskupów w 1742 przejęły władze wojskowe. Wówczas to Śląsk znalazł się pod pruskim panowaniem. Następnie w gmachu urządzono sąd, a po kilku latach budowla wróciła na łono Kościoła, aby w 1810 roku w wyniku sekularyzacji na trwałe trafić w państwowe ręce.
Zanim powstał pałac, biskupi rezydowali w zamku
Czasy baroku i manieryzmu to okres wspaniałych gmachów i rezydencji. Zanim jednak biskupi wrocławscy wznieśli pałac to wcześniej, od czasów średniowiecza rezydowali po drugiej stronie ulicy grodzkiej w dworze biskupim. Na zabudowania dworu składał się zamek z wewnętrznym dziedzińcem, fosa i baszty obronne – zamek pomimo włączenia w 1350 roku w system miejskich umocnień dysponował fosą od strony miasta, której pozostałości ciągną się do dziś wzdłuż ulicy Grodzkiej.
Ponadto biskupi przy fosie mieli zlokalizowany także swój młyn.
Z czasem wokół zamku zaczęły się pojawiać nowe obiekty – renesansowy budynek z tzw. Salą Przyjęć, a później gmach kurii biskupiej zajmujący niemal całą pierzeję ulicy Grodzkiej. Ostatecznie zamek rozebrano z nakazu władz pruskich w 1824 roku.
